CIESZYŃSKA LEGENDA RODZINY
SCHLICK, ŚLIK, ZLIK
(Genealogiczny Proces Poszlakowy)
https://schlikowie.blogspot.com/p/blog-page.html
Rodzina Schlik pochodzi z okolic Karlovych Varów w zachodnich Czechach. Twórcą potęgi rodu był Kaspar I Šlik (1396-1449). Był synem kupca z Chebu (Eger) Jindřicha Šlika. Jako kanclerz króla Zygmunta Luksemburskiego doprowadził do jego koronacji na Cesarza Rzymskiego w 1433 za co dostał od cesarza w 1437 roku dziedziczny tytuł hrabiego (Reichsgrafa) dla siebie i braci. Jego dzieci zmarły bezpotomnie i dalej ród był kontynuowany przez potomków jego brata Matheusa z Kunegundą Schwarzenberg oraz N.N z Kravarz (Tworkowska ?). Jednym z 6 synów Matheusa był Kaspar II Slik założyciel linii z Ostrova (Schlackenwerth) koło Pragi. Jedynie z tej linii przedstawiciele rodu żyją do dzisiaj.
https://cs.wikipedia.org/wiki/%C5%A0likov%C3%A9
Z 9 synów Kaspara II Slik (Schlick) potomstwa dochowali się tylko Lorenz, Heinrich III i Hieronim II. Podczas Schmalkaldzkich wojen w1547 roku rodzina Schlick występowała przeciw Habsburgom i w konsekwencji po przegranej wojnie stracili kopalnie srebra w Joachmowie. Z tego srebra wybijali monety – Joachimstaler Groschen. Wybili tego blisko 3 miliony sztuk i dla uproszczenia zaczęto nazywać je Talarami. Stąd z pomysłu monety o stałej zawartości drogiego kruszcu przyjęła się tradycyjna nazwa TALAR a później DOLAR.
Joachimstaler,
1525
Awers -
S(anctus) I(oachim) AR(ma) : DOM(inorum) : SLI(ckorum) :
STE(phani) : E(t) : 7 : FRA(trum) : COM(itum) :
D(e) : BA(ssano)
Rewers
– LVDOVICVS • PRIM(vs)
D(ei): GRACIA REX BO(hemiae)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Talar
W ciągu kilkudziesięciu lat w pustej dolinie powstało miasto Jachimow, które w połowie XVI wieku było trzecim po Pradze i Ołomuńcu miastem w Czechach. Lekarz Agrocola, który założył tam pierwszą profesjonalną aptekę, zauważył dziwne schorzenia u robotników wydobywających rudę srebra. Był to pierwszy opis choroby popromiennej. Okazało się, że ruda zawierała też promieniotwórczy uran. https://de.wikipedia.org/wiki/J%C3%A1chymov
Z linii Hieronima pochodził Joachim Andreas Šlik, przywódca Powstania Czeskiego przeciw Habsburgom, który został ścięty 21.06.1621 w Pradze. Linia ta wkrótce wymarła.
https://cs.wikipedia.org/wiki/J%C3%A1chym_Ond%C5%99ej_%C5%A0lik
Lorenz Slik (Schlick) po utracie kopalni srebra w 1547 roku przeniósł się do pobliskiego Neideku, gdzie wspierał wydobycie i przeróbkę cyny. Miał 6 synów, ale wnuków doczekał się tylko od Christopha (1525-1578), którego i tak przeżył. Umarł w 1583 roku w Tuppelsgrun w wieku 88 lat, a Neidek zostawił wnukowi Stefanowi.
https://de.wikipedia.org/wiki/Lorenz_Schlick
https://www.wikiwand.com/de/Lorenz_Schlick
ORYGINALNA PISOWNIA NAZWISKA SCHLICK (ŚLIK, ZLIK)
Pierwsze wzmianki o rodzinie Schlicków pochodzą z sąsiedniego Plauen, Godefried Slicher w 1263 roku. W 1266 dochodzi predykat Slicher von Lasan (Oberlasan przedmieście Plauen).
Oryginalnie Schlikowie pisali się Slik, Slick lub Slyk. Na rewersie ich talarów wybijali początkowe litery swojego nazwiska SLIK. Podobnie w opracowaniach współczesnych im niemieckich historyków z XV wieku Alfred Pennrich, Eberhard Windeck, Aeneas Sylvius Piccolomini.
- Godefried Slicher -Plauen 1263 rok.
- Hanns Slick - Losungsbuchern z Eger (obecnie Cheb) 22.08.1390 rok.
- Slickin, Hans ihr sohn - Eger 27.07.1395 rok.
- Kaspar Slik war zu dem Kaiser (Sigismund) kommen in 1416 – Eberhard Windeck
- Matthaus Slyk de Lasono - Rechnungsbuchern Eger 1432 rok
- Inter quos Gaspar Slichius princeps fuit - Anneas Sylvius Piccolomini 1464 (Edit. Basil 1551)
- Herrn Caspar Slicken - Nurnberger Peter Volkmer – 1429
- dominis Caspar Sligk de Lozano , vicekancellario imperii, burgravio Eger – 25.November 1431
- Famous vir Matthaus Slyk de Lasono - 1432
- Franciszek Slik brat Caspara - Er heisst "Franciscus Slick de Lusana.
Zmianę nazwiska można prześledzić na medalach wybijanych w Jachimowie. Do 1526 roku Slikowie bili monety na których jest nazwisko SLI-k. W 1526 cesarz Ferdynad odebrał im prawo bicia monet i mogli bić tylko medale.
- 1526 - DOMINUS STEPHANUS SLICK GRAF , ale też HERR STEFFAN SCHLICK GRAF, HERR LORENTZ SLICK GRAF, ale też LORENTZ SCHLICK.
Czy zmiana Slick na Sclick i Schlick nastąpiła pod naciskiem nowego cesarza Ferdynanda Habsburga, który zabrał im prawo bicia monet i połączył Czechy z Austrią ?
W 1493 roku ukazalo się pierwsze wydanie Norymberskiej Encyklopedii tzw. Schedelsche Weltchronik. Jest tam rycina z drzeworytu przedstawiająca Caspara Schlicka. U góry jest napis po łacinie „Caspar Slick cancellarius trium cesarum” - Kaspar Slick kanclerz trzech cesarzy.
Była to poteżna księga obejmująca 656 stron z 1809 ilustracjami.
Encyklopedia była przez 6 lat opracowywana przez historyka Hartmana Schedela w drukarni Antona Kobergera w Norymberdze.
https://cs.wikipedia.org/wiki/%C5%A0likov%C3%A9
Dopiero po włączeniu Czech w 1525 roku do monarchii austriackich Habsburgów, Niemcy zaczęli pisać Schlick, Czesi Šlik, a na Śląsku Slick (np. Worssila Ziofia Slickowna hrabinka rozena z Oppersdorff, wie się sich 27 October 1630 unterschreibt). Na terenie Księstwa Cieszyńskiego od 1627 roku spotyka się też fonetyczny zapis niemieckiej wymowy Zlik, Źlik lub Zlick, chociaż w Goleszowie w metrykach są też zapisy Slik i Schlik (np. Melanie Schlik – Demel z Cieszyna 1895, Helena Schlick – Filipek z Goleszowa, 1790 rok, Ewa Slikowa – Cieszyn 1690 rok, Hedwig Sliczka – Mistrzowice 1712, Marina Slik – Dziekanik z Goleszowa 1799, Katharina Slik – Wapienik z Goleszowa 1784).
https://de.wikisource.org/wiki/ADB:Schlick,_Kaspar
https://www.parlament.gv.at/WWER/PARL/J1848/Demel_2.shtml
Syn Lorentza, Chrisoph, ożenił się z Barbarą Mastovską von Kolowrat. Rodzina Kolowratów posiadała zamki i wioski na zachód od Pragi i rządziła krajem Żateckim.
https://cs.wikipedia.org/wiki/Kolovratov%C3%A9
Od żony dostał w posagu wioskę Podborany, gdzie zamieszkali z rodziną, a 11.XI.1575 Christoph Schlick nadał prawa miejskie.
https://de.wikipedia.org/wiki/Podbo%C5%99any
SCHLIKOWIE W KSIĘSTWIE CIESZYŃSKIM
W latach 1588-1636 na Śląsku Cieszyńskim pojawiło się co najmniej 4 hrabiów Schlick (Ślik) pochodzących z majątków na zachód od Pragi (ok. 500 km od Cieszyna):
1. Pierwszym był hrabia Hans Ludwig Schlick, który wracając z nieudanej wyprawy na Kraków, zatrzymał się koło Bohumina w 1588 roku, a w 1595 ślad po nim zaginął. Został po nim nieletni syn, Janek, który w 1627 roku dostał gospodarstwo po swym teściu Wacławie Tiawce w Komorni Lhotce.
2. Drugim był Hans Heinrich Schlik (Sslyk), który z cesarskim wojskiem pod dowództwem Hannibala Dohny przejął 10.10.1626 Bohumin z resztek żołnierzy Mansfelda. Przy okazji ożenił się z tamtejszą wdową Anną Kochticka, właścicielką państwa Szilherowice. Jego syn Wilhelm Heinrich ze Sslyku żeni się w 1652 roku z córką Księżnej Cieszyńskiej Lukrecji Liechtenstein. Po jego śmierci następuje w 1662 roku podział państwa – Szilherowice przejmują wnukowie Hansa Ludwiga Schlicka (Perpetua Ursenberg i Franz de Borro), a Lutynię Helena Traudisch (Drahotus) wdowa po Wilhelmie Heinrichu Schlicku.
3. Trzecim był Georg Heinrich Schlick (Schlickh), syn wspomnianego wyżej Hansa Ludwiga. Jako kapitan wojsk Wallensteina, podkomendny genertała Galasa czyścił Śląsk z resztek wojsk Mansfelda od 1627 roku. Od 1633 roku do marca 1634 roku bronił przed Szwedami w służbie Habsburgów Gorzów Wlkp. (Landsberg an der Warte). Ostatecznie umarł na suchoty w zamku Mansfeld koło Eisleben w Saksonii 6.03.1642.
http://www.30jaehrigerkrieg.de/schlick-schlickh-schlik-schlich-georg-friedrich-graf-von-2/
4. Czwartym był Heinrich Schlick, późniejszy feldmarszałek wojsk i przewodniczący Rady Wojskowej Cesarstwa Austriackiego. Jeszcze jako kawaler w 1622 roku dowodził regimentem wojska na Śląsku w kampanii Maksymiliana Liechtensteina. Wtedy też urodził się Adam Zlik, który później w 1676 roku kupuje gospodarstwo w Mistrzowicach. W 1623 roku poślubił Anne Marie von Salm-Neuburg. W 1635 roku jego regiment z 12 kompaniami wojska i artylerii zimował w Cieszynie. Jego syn Franz Ernst Schlick żeni się z Heleną Traudisch wdową po Wilhelmie Heinrichu Schlicku (druga żona Schlicka po córce księżnej Lukrecji) i obejmuje Lutynię koło Bohumina.
https://de.wikipedia.org/wiki/Heinrich_Schlik_zu_Bassano_und_Wei%C3%9Fkirchen
Z powodu podobnych nazwisk i imion niektórzy historycy mylą ich nawzajem. W ciągu dalszym opracowania postaramy się bliżej poznać pobyt dwóch pierwszych z ich rodzinami, na podstawie dostępnych dokumentów.
Jak już wspomniano, pierwszym przedstawicielem rodziny Schlick na terenie Księstwa Cieszyńskiego był hrabia Johann (Hans) Ludwig Schlick (Jan Ludwik Ślik), syn Christopha, wnuk Lorenza Schlick i prawnuk Kaspara II Slik.
https://www.geni.com/family-tree/index/6000000082733206961
Jego żoną była Adriana, prawdopodobnie córka jednego z 5 synów Jiljicha Stampacha (Steinbacha, Stenb von Eck) i arystokratki z Brugii, którzy mieszkali niedaleko Podboran na zachód od Pragi.
https://www.zamekluzec.cz/stampachove-ze-stampachu/
Johann (Hans) Ludwig i Adrianna mieli czwórkę dzieci – Georga Friedricha, Christopha Melichara, Katharinę Eleonorę i Katharinę Kunigundę. Synowie zginęli w 1634 roku w wojnie 30-letniej. Córka Eleonora wyszła za von Moerder z Meklemburgii i mieli córkę Barbare Perpetuę, która wyszła za N. Ursenburk, ale w latach 1660-tych była już wdową. Córka Kunigunda wyszła za Alexandra von Boren i mieli syna Franciszka de Borro. Rodzina de Borro to prawnicy z Mediolanu powiązani z zakonem Jezuitów. Ci dwaj kuzyni, a zarazem wnukowie Johanna Ludwiga Schlicka przyjechali do Cieszyna i Szilherowic koło Bohumina, aby przejąć spadek po Wilhelmie Heinrichu Schlicku, zięciowi księżnej Lukrecji.
Hans Ludwig Schlick był jednym z trzech junkrów (jeszcze jego brat Christoph, syn Christopha Schlick i Anzelm Promnitz z Pszczyny), którzy dowodzili konwojem z zaopatrzeniem w październiku 1587 roku dla oblegającej Kraków armii Maksymiliana Habsburg, starającego się o koronę polską.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Elekcja_1587
Niestety pod Olkuszem wpadli w zasadzkę zastawioną przez kozaków i miejscowych górników. Stracili cały tabor, chociaż jak wynika z meldunku do hetmana Zamojskiego nikt z junkrów nie poległ, ani nie został wzięty do niewoli. Dysponujemy opisem autorstwa Georga Rożnowskiego z Niepartu, uczestnika wyprawy..
https://reader.digitale-sammlungen.de//de/fs1/object/display/bsb10778762_00005.html str. 97
https://pl.wikipedia.org/wiki/Elekcja_1587
Christoph i Anzelm uciekli do Bytomia, a Johann Ludwig Schlick uciekł w stronę Cieszyna i osiadł w spalonym zamku Landek (na obszarze obecnej Ostrawy), w sąsiedztwie posiadłości dalszego kuzyna Jana Bruntalskiego na Hlucinie, starosty opawskiego. W wyprawie uczestniczył jeszcze Kaspar Schlick syn Sebastiana, który zginął 3 miesiące później w bitwie pod Byczyną.
W grudniu 1592 roku zmarł Jan Bruntalski. Władzę w Hlucinie przejęła wdowa, Marketa Tworkowska, jego druga żona od 1588 roku z młodocianymi synami Wacławem, Jendrzychem i Fryderykiem. Z pierwszego małżeństwa zawartego w 1572 roku z Mandaleną Herbort pozostali jeszcze synowie Maciej i Stefan oraz córki Johanka wydana za Fryderyka Żerotina oraz nastoletnia Marta.
Z tą Martą Bruntalski zaczął romansować Jan Ludwik Ślik. Miał niecałe 40 lat. Nie żyła jego pierwsza żona Adriana, a czwórka dzieci była pod opieką licznej rodziny w Podboranach. Postanowił wykorzystać brak męskiego właściciela zagospodarowanego Hlucina. Po co trudzić się z odbudowywaniem zniszczonego Landeku. Ze Schlickiem współpracował sąsiad z Klimkovic i Poruby, Ondrzej Bzeniec, starosta opawski od czasu śmierci Jana Bruntalskiego na Hlucinie w 1592. Był on w ciągłych sporach sądowych z Bruntalskimi. Z poparciem starosty Johann Ludwig Schlick miał szanse przejąć Hlucin.
W dawnych czasach zawieranie małżeństwa przebiegało w różny sposób. W gorącej wodzie kąpany, ale pozbawiony funduszy i odpowiedniego statusu rycerz zasadzał się na upragnioną damę, uprowadzał ją i zaciągał przed ołtarz. Niekiedy jeszcze przed przymusowym ślubem dopuszczał się na brance gwałtu, by tym samym pozbawić dziewczynę honoru, wartości w oczach rodziny i nadziei na to, że zdoła powrócić do domu i poślubić innego kandydata.
Landek koło Hlucina w 1490 roku
Młoda Marta Bruntalska uległa urokowi dojrzałego rycerza. Wkrótce pojawił się owoc ich miłości, syneczek, któremu dali na imię Janek po ojcu. Jan Ludwik Ślik czuł się prawnym właścicielem Hlucina i zaczął czynić starania do jego przejęcia.
Jednak Marketa Tworkovska postanowiła temu przeciwdziałać, bo chciała aby to jej syn Wacław odziedziczył Hlucin. Namówiła swojego kuzyna Pertolda Tworkowskiego, aby coś zrobił. Ten nie miał skrupułów i po prostu zastrzelił starostę Bzenca, w lesie koło Radunia 27 kwietnia 1595 roku, kiedy ten wracał konno z Opawy do domu.
Tworkowscy zmobilizowali też mieszczan, którzy ściągnęli cały dobytek do miasta i postanowili bronić Hlucina.
https://www.balonek.cz/temata/landecke-povesti/posledni-landecky-rytir.html
Wkrótce nowym starostą po zastrzelonym Bzencu został Albrecht Eusebiusz (Bartłomiej) Bruntalski szwagier Markety Tworkowskiej. Proces zabójcy starosty Bzenca został umorzony i wysłano wojsko z Opavy celem pojmania Jana Ludwika Ślika. Jednak rycerz został ostrzeżony w porę i razem z malutkim synkiem uciekli w Beskidy. Obiecał Marcie Bruntalskiej, że wróci po nią na Landek, ale ukochany nie wracał, zapasy się skończyły, więc zrozpaczona wróciła do rodziny w Hlucinie. Wszyscy wiedzieli, że ma dziecko z ukrywającym się Janem Ludwikiem i to blokowało jej inne małżeństwo w przyszłości.
Na wszelki wypadek, jakby pojawił się zaginiony syn Marty, postanowiono usunąć ją do klasztoru Dominikanów w sąsiednim Raciborzu. Czas leczy rany i w 1616 roku Marta awansuje na przeoryszę w tym klasztorze z przerwami do 1637. Od roku 1596 jej brat Maciej był pełnoletnim właścicielem Hlucina, a po jego śmierci ok. 1600 roku, następny brat Stefan, do 1603 (1610?) roku. Potem właścicielem Hlucina został Wacław syn Markety Tworkowskiej. Całym powiatem opawskim rządziła mafia Bruntalsko-Tworkowska.
file:///C:/Users/salc/AppData/Local/Temp/1252-1458.pdf
Jan Ludwik Ślik musiał uciekać ze swojej prowizorycznej rezydencji w ruinach zamku Landek. Razem z malutkim synkiem uciekł w stronę Beskidów. Syn z matki Bruntalskiej był konkurentem do majątku rodziny z Hlucina. Opawscy żołnierze ścigali ich aż do granic Beskidów, podobno do wsi Wielopole pod Cieszynem. To były tereny Księstwa Cieszyńskiego, a Wielopole należało do Wacława Pelchrzyma hetmana Księstwa Cieszyńskiego. Tam nie sięgała jurysdykcja Państwa Opawskiego. Nie wiemy co stało się z Janem Ludwigiem Schlickiem (Ślikiem). Pewnie doszło do jakiejś tragedii. W lokalnej legendzie i kronikach urobiono mu opinię zbójnika i porywacza.
https://www.balonek.cz/temata/landecke-povesti/posledni-landecky-rytir.html
W oficjalnej genealogii Schlicków (Ślików) pisze, że zadłużył się w 1588 (wyprawa na Kraków), a od 1595 roku nie wiadomo gdzie przebywał (zaginał w Beskidach).
„Jan Ludvík dlužil se již r. 1588 a vystěhoval se, tak že r. 1595 nebylo jeho bydlo známo.”
W 2005 roku Miriam Prokesova (doktór filozofii na Universytecie Ostravskim) napisała na podstawie ludowej legendy wspomnienie w języku czeskim.
(Z czeskiego przełożył H.Cz.)
https://www.balonek.cz/temata/landecke-povesti/posledni-landecky-rytir.html
„OSTATNI RYCERZ Z LANDEKU”
„Grodzisko w Landeku po jego spaleniu przez Węgrów w 1494 roku było siedzibą rozbójników i uciekinierów żyjących z okradania handlarzy i mieszczan. Wspomniany ostatni rycerz z Landeku nie był inny. Co więcej razem z wesołymi towarzyszami dla zabawy napadali na miejscowych, zabierali im bydło i dziewczęta.
Pod wzgórzem Landeckim była niewielka osada Koblov. Miejscowi postawili tam gospódkę w której się schodzili i odprawiali różne uroczystości.
Pewnego razu na placu już grała muzyka, a miejscowe dziewczęta z chłopakami ustawiali się do tańca. Tylko jedna z dziewczyn stała na drodze i wyglądała w stronę zamku Landek. Nikomu o tym nie mówiła, ale już od dłuższego czasu chodziła do grodziska, aby spotykać się tam z jego władcą, młodym i urodziwym rycerzem. Miał on niedobrą opinię, jako że wiele dziewczyn miało z nim różne doświadczenia. Ona jednak słucha tylko swojego serca i jest przekonana, że tylko on jest tym jedynym. Dziewczyna jest córką bogatego gospodarza i przy tym wielce honorowego. Właśnie poprzedniego dnia dziewczyna i rycerz domówili się, że po zakończonej zabawie pójdą do domu jej ojca i przedstawi mu swojego wybranego. Ale, jak to wypadnie ? Czy nie lepiej poczekać i utrzymywać swoją miłość w tajemnicy ?
Nagle miejscowe dziewczyny zebrane na placu milkną. To sam landecki rycerz zbliża się na swoim koniu. Zeskakuje na ziemię i zbliża się do swojej umiłowanej.
Ona jednak ciągle się waha - „Przemyślałam to, może jeszcze nie dzisiaj”- szepce do ucha miłego - „Boję się , że to marnie wypadnie. Tato się zezłości i zakaże nam kochania”.
Ale on trwa przy swoim postanowieniu - „Kochasz mnie ? Chodźmy do twojego domu, nie chcę już czekać. Chcę abyś była moją panią”.
W domu ojcowskim też jest wesoło. Przyjaciele bogatego gospodarza siedzą z nim , popijają, grają w karty. Nie wspominają trosk dnia powszedniego.
„Tatusiu, tatusiu, chcę ci przedstawić mojego narzeczonego” - Od progu woła do niego córka. Ostatecznie nie ma nic w tym złego wziąć sobie za mąż rycerza.
Jednak w nerwach i ze zaskoczenia dzieją się inne rzeczy. Ojciec krzyczy a ryczy. Każe córce wynieść się z domu. Ona w pośpiechu bierze kilka swoich rzeczy i uchodzi z kochankiem.
„Uprowadził mi córkę” - woła rozgoryczony ojciec. Nie wie sam co zrobił wypowiadając te słowa. Wkrótce wojacy ruszają za uciekinierami.
Dziewczyna zostaje sama na grodzisku, bo jej ukochany musi uciekać.
Według legendy, która utrzymuje się pośród miejscowych ludzi, wojsko ścigało rycerza aż gdzieś pod Opole do Polski, gdzie go pojmali i powiesili na pierwszym drzewie.
Nieszczęsna dziewczyna nigdy nie wróciła do rodzinnego domu. Została sama w opuszczonym grodzisku, tylko ze swoimi wspomnieniami o miłości. W koronach landeckich drzew do dzisiaj można słyszeć jej smutny płacz i narzekanie. Jej tam nigdzie nie spotkacie, tylko białe kwiatki na łąkach rozkwitają na wiosnę jak łzy na wspomnienie czasu miłości.
Po śmierci kochanki landeckiego rycerza grodzisko całkiem opustoszało i nikt już tam nie mieszkał. Tak tragiczna miłość rycerza i dziewczyny była ostatnią , która odegrała się w jego murach.”
Okazuje się, że legenda ma swój historyczny zapis w Kronice Ludgerovic koło Bohumina. W internecie jest w 4 językach – polskim, czeskim, niemieckim i angielskim.
polski:
„Co ciekawe, kronika miasta Ludgeřovice wspomina o napadającym na karawany kupców rycerzu rozbójniku. Za sprawą rycerza o imieniu Schlick musiano sprowadzić całe bydło z folwarków na hlučíński rynek i mieszczanie zmuszeni byli bronić miasta wraz z pałacem. Rycerz z Landeka nie poprzestawał na wyprawach rabunkowych, ale wraz ze swoimi kompanami napadał również na urządzane przez mieszkańców zabawy i uroczystości rodzinne. Porywał wtedy na Landek najładniejsze dziewczęta. To nie podobało się mieszkańcom, którzy zaczęli wysyłać skargi. Za sprawą gromadzących się skarg, przeciw rycerzowi wysłano wojsko opawskie. Rycerz jednak zdołał zbiec.”
czeski:
niemiecki:
Między legenda a kroniką są różnice:
1. Rycerz nie został powieszony, ale zbiegł.
2. Nie uciekał w stronę OPOLA do Polski, bo wojsko przyszło po niego z tego kierunku z Opawy, a Opole wtedy nie należało do Polski. Wojsko mogło go gonić do WIELOPOLA (Veleho Pola) między Cieszynem a Śmiłowicami w Beskidach, na terenie Śląska Cieszyńskiego pod władzą dynastii Piastów, poza jurysdykcją z Opavy.
Brak kompletnych metryk z tamtego okresu, stąd przypuszczalne losy syna Jana Ludwika Ślika.
Są 2 hipotezy:
A. Joannes Zlik 1632 rok w metryce Marii Magdaleny w Cieszynie.
B. Janek Zly 1627 rok w Komorni Lhotce zięć Waczlawa Tiawki
HIPOTEZA A
W metrykach parafii Marii Magdaleny w Cieszynie jest metryka chrztu 8.04.1631 Georga, syna Joannesa Zlik i Marianny Tesinensis, levantes Georgius Parzik i Anna Trchalowa Tesinense.
Litera „l” w nazwisku Zlik jest podobna do litery „b” w ręcznym piśmie. Zbik oznacza gatunek dzikiego kota w języku polskim, a Zlik w języku polskim nie ma konkretnego znaczenia, więc w książce Idziego Panica „najstarsze Metryki Cieszyńskie” 2006 rok wpisano nazwisko Zbik. Nie znalazłem w Cieszynie nazwiska Zbik (Żbik), chociaż w Polsce, jest dosyć popularne. W Czechach słowo „żbik” nie istnieje – nazywany jest „divoka koćka”.
Nazwisko Parzik występuje w Cieszynie po dzień dzisiejszy, a Nikolaus Trhala był w latach 1673-1681 burmistrzem Cieszyna, a w roku 1652 był ślub Trkala Nikolaus z Anną Tytlowa oraz w 1684 ślub Nikolaus Trhala z Anną Zymianowa (Zima, Zyma). Można zauważyć trojaką pisownię nazwiska jednego człowieka.
Kiedy Jan Ludwik Ślik uciekał z Landeku, Wielopole należało do hetmana (starosty) Księstwa Cieszyńskiego Wacława Pelchrzima, syna Wacława i Marianny (Barbary) z Jarosina. Nie wiadomo, czy Joannes Zlik (Zbik) to ten sam co Janek Zly z Komorni Lhotki. Około 1622 roku urodził się Adam Zlik (zmarł 1691 w wieku 70 lat w Mistrzowicach), czy był to starszy brat Georga Zlika ? Adam Zlik był ewangelikiem, a Georg katolikiem, jeśli był ochrzczony w kościele Marii Magdaleny. Może 2 rożne matki ?
1617 roku Achacy Goczałkowski (brat Adama z Dzięgielowa i Lesznej) kupuje od księcia Adama Wacława Zamarski i Kostkowice. Mają swojego wójta.
1617 roku wdowa po dziedzicznym wójcie Zamarsk z synem Pawłem przenoszą się do Mistrzowic, gdzie dotychczasowy wójt Jureczko był skłonny odsprzedać wójtostwo. Na początek kupują gospodarstwo od Stanka Kamieniorza, a potem w roku 1654 pole od Jerzego Adama Karwińskiego na Stanislawicach (1656 potwierdzenie zaplaty), który był bratem Jana Karwińskiego na Kozakowicach i szwagrem Bernarda Tluka poprzedniego właściciela Kozakowic i części Goleszowa.
1676 Adam Zlik kupuje gospodarstwo od Pawła Zamarskiego w Mistrzowicach.
W latach 1633 – 1650 Bernard Tluk syn Wacława, a brat Kaspara starosty, zajmuje część Goleszowa i Kozakowice od Guretzkich, kiedy Anna Maria Guretzka (córka Wacława) wychodzi za Karla, syna Adama Goczałkowskiego z Dzięgielowa. Bernard Tluk jest bratem Magdaleny i szwagrem Jana Karwinskiego na Kozakowicach oraz bratem Kaspara na Trzanowicach.
1674 roku Wilhelm Tluk z Dąbrowy koło Karwiny był administratorem w Lutyni Niemieckiej, gdzie właścicielem był Franz Ernst Ślik, który umiera 16,08.1675 i zostawia majątek swojej drugiej żonie Helenie Traudis (Drahotus). Może pomagał mu Georg Zlik z Kozakowic ?
Franz Ernst Ślik jest synem Heinricha Schlicka, marszałka Cesarstwa Habsburgów. Majątek Lutynia przejął w spadku po pierwszym mężu Heleny Traudis (Drahotuś), Heinrichu Wilhelmie Schliku, który zmarł w 1660 roku. W 1662 roku był proces spadkowy po Heinrichu Wilhelmie i wtedy Lutynie przejął Franz Ernst Schlick, a Szilherowice i dom w Cieszynie przy uk. Menniczej wnukowie Jana Ludwika Ślika – Perpetua Ursenburg i Franz de Borro.
Hipotetycznymi wnukami Jana Ludwika Ślika są też Adam Zlik i Georg Zlik.
Może Georg Zlik jest założycielem linii w Kozakowicach, a Adam linii w Mistrzowicach ? Potrzebna jest analiza metryk parafii Archanioła Gabriela w Goleszowie, gdzie prawdopodobnie jest cała linia Kozakowicka.
HIPOTEZA B
Pojawia się natomiast Janek Zly, który w roku 1627 kupuje od swego teścia Waczlawa Tiawka (Cywka) rolę i grunt w Komorni Lhotce w Beskidach. W akcie kupna jest 17 talarów pieniędzy sierocych pozostawionych na wychowanie małego Janka, które były potem rozliczane podczas przepisywania gospodarstwa w Ligotce Kameralnej w 1627 roku z Tiawką jako teściem Janka Zligo. Być może były między nimi talary z Jachimowa bite przez jego dziadka Lorentza. Razem z braćmi wybili ich 60 lat wcześniej kilka milionów.
Na rewersie jest początek ich nazwiska rodowego SLI od Slik. W Księstwie Cieszyńskim uznawano Ślików (Schlicków) za Niemców i czytali to zgodnie z niemiecką wymową SLI jako ZLI. Pisarz na zamku w Cieszynie był Polakiem, ale znał niemiecki, więc zapisał ZLY. Potem nazwisko ewoluowało do Zlik, jak np. Holy-Holik, Biały-Bialik, , Twardy-Twardzik. Tak z czeskich Ślików zrobili polskich Źlików. Jest też wzmianka o jakiejś potajemnej umowie ze starym fojtem ze Śmiłowic.
„Kup Janka Zligo” od Waczlaw Tiawky otce swego, za 100 Reńskich Talarów w 1627 roku o św. Jerzym (27 kwietnia), jest w Archiwum Ziemskim Opavy http://www.archives.cz/zao/digitalni_archiv/ w „pozemkovych knihach” dla wsi „Komorni Lhotka” na str. [38].
W dokumencie zakupu gospodarstwa i roli w Komorni Lhotce występuje Waczlaw Tiawka jako otec Janka Zlygo. Jednak Waczlaw Tiawka nie mógł być jego rodzonym ojcem, tylko ojczymem lub teściem. Ten związek utrudnił później jemu i jego synowi Adamowi staranie się o spadek po Wilhelmie Heinrichu Schlicku. Janek Zly został sierotą jako małe dziecko. W akcie kupna Janek Zly dysponuje pieniądzmi sierocymi i jako sierota też nie mógł być synem żyjącego Waczlawa Tiawki.
Nazwisko Tiawka (czytaj Ciawka lub Cziawka) w języku czeskim oznacza cewke lub rurkę (cievka, civka). W okolicach Cieszyna występuje w XVII wieku cała rodzina Tiawków (prawdziwych synów Waczlawa Tiawky). W 1622 roku Adam Tiawka sprzedaje pole Jurkowi Czyżowi. W 1623 roku Blażek Tiawka kupuje od Martina Tiawky i Maczka Tiawky. Także Adam Muras kupuje od Martina Tiawky (str. 160). Nazwisko Tiawka (Ciawka) zachowywane było dalej z niewielkimi zmianami – w roku 1753 świadkiem na ślubie Jerzego Janego i Anny Miech w Simoradzu był Maciej Cieffka wójt. W 1768 roku ślub Adama Kukucza i Anny Janik – świadkiem jest Maciej Cywka i ostatecznie przyjęło formę Cywka w okolicach Cieszyna lub Cyfka w okolicach Bohumina i Raciborza.
Takie nazwisko oryginalnie pisane jest w kraju żateckim (koło Pragi) np. w miejscowościach Lestany i Trebiz już w 1600 roku. Dlatego można przypuszczać, że Johann Ludwig ukrył syna Janka u zaufanego z rodzinnych stron na zachód od Pragi, uczestnika wspólnej wyprawy na Kraków.
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndistr
https://cs.wikipedia.org/wiki/%C5%BDateck%C3%BD_kraj
„Kup Waczlawa Tiawky” od Petera Holcze w Smilowicach z roku 1590 można znaleźć w Archiwum Ziemskim Opawy. Obecnie jest on zeskanowany i można go szukać w archiwum internetowym - http://www.archives.cz/zao/digitalni_archiv/ wybierając „data bazi” , pozemkove knihy” dla wsi „Smilovice” na stronie internetowej 180.
W 1617 roku Waczlaw Tiawka dokupuje gospodarstwo w Ligotce Kameralnej, a
Śmiłowice zostawia swoim rodzonym synom, Tiawkom. 27 kwietna 1627 roku sprzedaje to gospodarstwo w Ligotce Kameralnej (Strzizna Lhotka) Jankowi Zligowi swojemu zięciowi.
Jest to w następnym roku po rozbiciu w lecie 1626 roku wojsk Mansfelda przez Habsburskie wojsko, kiedy niedaleko koło Bogumina, a potem w Bielsku pojawia się hrabia Hans Heinrich Schlick drugi mąż Anny Kochtickiej.
Waczlaw Tiawka (Cyfka) kupił pole w Śmiłowicach koło Cieszyna, a Śmiłowice są też w kraju żateckim 10 km od Trebiza i 5 km od Lestan, niedaleko od Podboran skąd wyruszył hrabia Johann Ludwig Schlick. Alexina Novohradska z Kolowratów, która zmarła w Smilovicach 21 lutego 1580 roku była jego ciocią. Jego brat Wilkelm Schlick (ojciec Johanna Heinricha Schlicka na Szilherowicach) miał żone Dorotę Novohradską.
https://www.geni.com/people/Alexina-Sokolov%C3%A1-z-Moravy/6000000025597760336
http://genealogy.euweb.cz/kolowrat/kolowrat1.html#JA
http://genealogy.euweb.cz/kolowrat/kolowrat3.html
W kraju żateckim znajdują się zamki Schlików i Kolowratów. Dziadek Johanna Ludwiga – Jan Mastovsky z Kolowratów był do 1555 roku starostą kraju żateckiego. Kuzyn Johanna Ludwiga, Jan Lorenc Weitmuhl był właścicielem zamku Postoloprt, gdzie w sąsiedniej wiosce Liśtany mieszkali Cyfkowie. Wcześniej wioski Liśtany i Trebiz należały do Kolowratów. Ojciec Johanna Ludwiga – Christoph (żona Barbara Mastovska z Kolowratów) był właścicielem Podborzan, gdzie w roku 1575 udzielił praw miejskich. Po śmierci Christopha w 1578 roku jego synowie Johann Ludwig i również Christoph dalej mieszkali w Podborzanach. Z kraju żateckiego na Kraków nie jechali sami i w grupie kilkudziesięciu ludzi mógł być Waczlaw Tiawka (Cyfka). Imię Waczlaw (Vaclav) było w tamtych czasach popularne w rodzinie Cywków we wsiach Lestany i Trebiz.
https://www.geni.com/people/Martin-Cyfka-Cifka/6000000114077078222
Jest jeszcze przypuszczenie, że Adam Zlik jest nieślubnym synem Heinricha Schlicka, generała wojsk cesarskich, który jeszcze jako kawaler stacjonował ze swoim regimentem w 1622 w Ołomuńcu. W 1635 roku jego regiment zimował nawet w Cieszynie. Jego syn dziedziczył potem razem z wnukami po Janie Ludwiku Śliku majątki Lutynię i Szilherowice koło Bohumina w latach 1662-1675.
TRADYCJA RODZINY ZLIK
W rodzinie cieszyńskich Źlików istnieje tradycja o wspólnym przodku z czeską rodziną Ślik (Schlik). W metrykach w Goleszowie w latach 1790-tych nazwisko to jest pisane jako Zlik, Slik i Schlik. Jeszcze za życia Andrzeja Źlika proboszcza w Cieszynie, a więc w połowie XIX wieku planowano spotkanie z hrabią Franciszkiem Schlikem, celem ustalenia ewentualnych praw do zamku Kopidlno w Czechach, o który toczyły się spory spadkowe. Zamek Kopidlno stał niedaleko zamku Jicinewes, który był własnością innej linii rodziny Schlik. Oba zamki były w pobliżu Jicina znanego z bajki telewizyjnej o Rumcajsie i Hance. W 1906 roku Erwin Schlik umiera bezpotomnie i ponownie syn Andrzeja Źlika, Arnold chciał zgłosić pretensje do zamku Kopidlno, ale ubiegła go rodzina żony Erwina Schlika, która ostatecznie przejęła zamek.
W
roku 1914 jeszcze przed I wojną Światową ukazał się artykuł na
ten temat w
Kalendarzu Ewangelickim na str. 55:
„Dnia 28. lutego 1913 zmarł w Cieszynie ks. Arnold Źlik, długoletni i zasłużony pastor zboru cieszyńskiego; pogrzeb jego odbył się wśród ogromnego udziału ludności całego kraju dnia 3. marca 1913. Ze śmiercią jego znikła z pośród nas nie tylko osoba nader charakterystyczna, lecz wygasła znakomita rodzina Źlików, która w kraju naszym niepospolitego poszanowania doznawała. W zborze cieszyńskim piastowali Żlikowie urząd duchownych przez lat 80.
Arnold Źlik urodził się w Cieszynie dnia 27. lipca 1830 z ojca ks. Andrzeja Źlika, pastora cieszyńskiego, i małżonki jego Amalii, córki po śp. ks. Nowaku, pastorze w Bielsku. Rodzina Źlików była w Kozakowicach, gdzie posiadała jedną z najpiękniejszych realności gospodarczych. Nie ulega wątpliwości, że wśród naszej ewangelickiej ludności na Śląsku znajduje się dużo rodzin, których przodkowie nie z tutejszej ludności pochodzili, lecz z daleka przywędrowali, podobno w czasach antyreformacyi, gdy ewangelików w Austryi gwałtem prześladowano. Świadczą o tem nazwiska tych rodzin, obce naszemu narzeczu i na inne wskazujące kraje. Kajzarowie, Glajcarowie, Hławiczkowie, Delongowie i inni każą się domyślać, że z innych okolic do naszego kraju przybyli. Hławiczkowie wskazują na Czechy, Delongowie czyli de Long każą się domyślać, iż z francuskich Hugenotów pochodzą. Imię Źlików było w kraju naszym rzadkie, skąd powstał domysł, niedający się niestety udowodnić metrykami, które się podczas pożarów spaliły, że pochodzi od imienia Schlick, znakomitej rodziny czeskich hrabiów. W czasach reformacyi przyjęli hrabiowie Schlick wiarę ewangelicką. Po walce na Białej Górze koło Pragi r. 1620 musieli uciekać z kraju przed zemstą cesarza Ferdynanda II. Jeden z nich ukrył się pod siermięgą chłopa, dotarł do Śląska, osiadł w Kozakowicach, tam się ożenił i zapomniał, że z hrabiów pochodzi. Nazwa Schlick przemieniła się w ,;Źlik “ . Gdy rodzina hrabiów Schlicków była na wymieraniu, toczyły się rozprawy z ks. pastorem Andrzejem Źlikiem w Cieszynie, lecz do skutku nie doszły. Sędziwy hrabia Schlick zawarł drugie małżeństwo, z którego narodził się syn, przyszły dziedzic majątków Schlickowskich i sprawa stała się bezpodstawną. Po drugi raz ożyła, gdy obecny hrabia Schlick tak samo nie miał potomstwa, lecz tymczasem nie miała znaczenia, bo imię Źlików i tu ugasało. Jedyny syn ks. Arnolda Źlika umarł, a w rodzinie w Kozakowicach syna nie było.”
http://www.sbc.org.pl/Content/90542/Kalendarz%20Ewang-1914.pdf - str. 55
Genealogical consciousness in peasant families – Michael Morys-Twarowski – str. 31,32
http://www.aph-ihpan.edu.pl/images/APH121/02_Morys-Twarowski.pdf
Po rozbiciu protestanckich wojsk Mansfelda koło Bohumina w sierpniu 1626 roku przez Hannibala von Dohna cesarskiego generała, w Księstwie Cieszyńskim rozpoczęto rekatolizacje. Prawdopodobnie jednym z oficerów wojsk Dohny był hrabia Hans Heinrich Schlick bratanek Johanna Ludwiga Ślika.. Ożenił się z Anną Kochticką, wdową po Janie Gierałtowskim i objął majątki Schilherowice i Lutynię koło Bohumina.
Hans Heinrich syn Wilhelma Schlika ożenił się w 1627 roku z Anną Kochticką właścicielką majątku Szilherowice i majątku Lutynia koło Bohumina w Księstwie Cieszynskim.
Ciekawe jest to, że w tych okolicach przed 40 laty był już jego wujek, Jan Ludwik Ślik, brat Wilhelma Schlicka,
Anna Kochticka była wdową po Joachimie Geraltowskim, który zmarł między 1624 a 1626 rokiem. Rodzina Kochtickich pochodziła z Lublińca, a Geraltowscy z Gierałtowic kolo Gliwic. Joachim Geraltowski był synem Jana Geraltowskiego z jego pierwszego małżeństwa, który przez drugą żonę Bohunkę Stosch von Kaunitz przejął powyższe majątki koło Bohumina.
Bohunka von Kaunitz przejęła Szilherowice i Lutynię po śmierci Jana Bruntalskiego w 1609 roku, który był synem Karola i wnukiem Stefana Bruntalskich von Vrbna panach na zamku w Hlucinie, Szilherowicach i grodzisku Landek.
https://de.wikipedia.org/wiki/%C5%A0ilhe%C5%99ovice
Hrabia Hans Heinrich Schlick na Szilherowicach i Lutyni był wiernym sprzymierzeńcem księżnej Elżbiety Lukrecji. Dlatego na jej wniosek cesarz zatwierdził mu zarząd nad państwem Bielskim z 13 wioskami w latach 1628-1630, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksi%C4%99stwo_bielskie
Po śmierci Anny Kochtickiej wraca do Szilherowic i dokupuje jeszcze sąsiednie miasteczko Hat w 1632 roku. Wkrótce umiera i cały majątek przejmuje jego syn Wilhelm Heinrich, który w 1652 roku żeni się z Anną Marią Liechtenstein, córką księżnej cieszyńskiej, Elżbiety Lukrecji Piast, a w 1655 zostaje w imieniu cesarza zarządcą komory (prawdopodobnie cieszyńskiej).
http://kaiserhof.geschichte.lmu.de/10316
Wkrótce po ślubie w 1652 roku Wilhelma Heinricha Schlicka, umiera 19 maja 1653 roku jego teściowa, księżna Lukrecja. Została pochowana w nekropolii Piastów Cieszyńskich w kościele Dominikanów. Jej córka, a żona Wilhelma Heinricha Schlicka, Maria Anna Schlick też wkrótce zmarła w 1655 roku. W roku 1658 umiera ich kilkuletnia córka Eleonora Maria Zofia Schlick.
Wilhelm Heinrich Schlick żeni się powtórnie z Heleną Maxymilianą Traudisch (Drahotuś ur. 1630 zm. 1700). Także sam Wilhelm Heinrich Schlick umiera ok. 1660 roku.
W związku z powyższym dochodzi do procedury spadkowej. Uzgodniono podział majątku – Lutynia z wioskami pozostaje dla wdowy Heleny Maxymiliany Traudisch, która wychodzi za następnego Schlicka, mianowicie Franza Ernsta, syna Heinricha Schlicka marszałka wojsk cesarskich, następcę Albrechta Wallensteina. Franz Ernst umiera 16 sierpnia 1675 roku i Helena Maxymiliana wychodzi za mąż po raz trzeci za hrabiego Franza Taafe von Carlingford. W ten sposób Lutynia przechodzi do rodziny Taafe, a następnie zostaje zakupiona i przebudowana przez bankiera hrabiego Rotschilda. w 1846 roku, który uruchomił kilka kopalń węgla i hut stali w okolicy oraz kolej żelazną Warszawa -Wiedeń.
O Szilherowice i spadek po prywatnym majątku księżnej Lukrecji starają się krewni Wilhelma Heindricha Schlicka. Istnieje oryginalny akt przejęcia tego spadku z 23 grudnia 1662 roku zeskanowany w archiwum opawskim pod adresem :
http://www.archives.cz/web/ w dziale DIGITALNI ARCHIV - Wpisać miejscowość Silherovice lub Tesin i DATA BAZE wybrać pisma (LISTINY).
Jest tam jeszcze potwierdzenie wpłaty od klasztoru Jezuitów z 9.7.1679 oraz sprzedaż budynku mennicy w Cieszynie klasztorowi Jezuitów w Opavie z 9.11.1675 oraz zezwolenie cesarza Leopolda z 3.3.1674 na tą sprzedaż Szilherowic.
Akt przejęcia spadku w Szilherowicach pisany jest w języku morawskim, gotykiem. Wilhelm Heinrich Schlick jest tam zapisany oryginalnie - Wilem Heinrych z Sslyku.
Jako „najbliżsi krewni” występują tam wnukowie Jana Ludwika Ślika, mieszkający ok. 500 km od Cieszyna w kraju żateckim - Barbara Perpetua Ursenberk, rodzona Moerder i Franciszek de Borro. Wkrótce Barbara Perpetua została jedynym oficjalnym spadkobiercą Wilhelma Heinricha Schlika i Elzbiety Lukrecji księżnej Cieszynskiej. W 1675 roku sprzedała Szilherowice oraz budynek mennicy książęcej w Cieszynie przy ul. Menniczej klasztorowi Jezuitów w Opawie.
http://www.cieszyn.pl/?p=categoriesShow&iCategory=2379
Zamek w Szilherowicach
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%A0ilhe%C5%99ovice
Ul. Mennicza ok. 1900 roku
Janek Zlig i jego syn Adam Zlik nie mogli starać się o spadek po swoim wujku, nie mieli mocnych dokumentów od cesarza i byli protestantami. Barbara Perpetua miała dokumenty rodzinne, była wyznania katolickiego, a jej kuzyn Franciszek pochodził z jezuickiej rodziny prawników z Włoch. Tym niemniej Adam Zlik, ich hipotetyczny kuzyn zaraz w następnym roku 1676 kupił gospodarstwo w Mistrzowicach.
Poniżej są potomkowie Lorenza (Lorz) Schlick (Slik), syna Caspara II Schlicka. (fragment z oficjalnej genealogii Ślików).
C6. Lorenz, +1585; 1m: Kateřina z Vartemberka; 2m: Eliška Berková z Dubé; children z 1m.
D1. Elisabeth, +after 1597; 1m: Gf Christoph I von Rädern (+25.4.1591);
D2. Lukrecie, +after 1570; m.Zdislav Křinecký z Ronova (+1571)
D3. Veronika; m.Christoph (Kříž) Krabice z Veitmile (+Freiberk 1550)
D4. Elisabeth; m.Karl von Kreida
D5. Stephan, +k.a.Hungary 1581
D6. Johann, truchsas, +before 1560; m.Maria von Eck
D7. Susana, +1580; m.Ferdinand z Lokšan (+1603), Bohemian inkolat 1582
D8. Christoph, *1525, +21.7.1578; m.Barbora Mašťovská z Kolowrat
E1. Anna Marie; m.Nikolaus V Schlick (+1607)
E2. Levina; m.Albrecht Kryštof Krakovský z Kolowrat (+1592)
E3. Katharina, +after 1622; m.1582 Melichar von Rädern (*Vratislav 1555, +Německý Brod 20.9.1600, bur Frýdlant)
E4. Matthias, +1612; m.Rozina Eliška (Anna) z Vartemberka
E5. Wilhelm, +1604; m.Dorota Novohradská z Kolowrat
F1. Hans Heinrich, +1630; m.Anna Kochtická
G1. Wilhelm Heinrich, ; 1m: Anna Maria (or Eliška Maximiliana) z Drahotuš; 2m: 1652 Maria Anna von Liechtenstein (*13.8.1621, +1655)
H1. Eleonora
F2. Albinus, +murdered Frýdlant 1619
E6. Johann Ludwig (Ostrov), +after 1588;
- 1m.Adriana Steinb von Eck (pierwsza żona)
F1. Christoph Melichar, +after 1634
F2. Katharina Eleonora; m.N von Mörder
* G1. Barbara Perpetua von UrsenburkF3. Katharina Kunhuta; m.Alexander von Boren
* G1. Franciszek de BorroF4. Georg Friedrich, +after 1634
- 2m. N. Bruntalska (druga żona)
F5. Janek Slik (Zlig) + N. Tiawka ze Smiłowic
* G1. Adam Slik (Zlik) + Hedwig Slik (Sliczka) (zm. 1712 w Mistrzowicach)
E7. Lukrecie; 1m: Heinrich von Hohberg; 2m: Heinrich von Reichenberg
E8. Christoph, +after 1611; m.Agnes Weikhard von Perglas
E9. Stephan, *ca 1570; 1m: Judith von Rädern (+1601); 2m: Eva ze Šlejnic
F1. [1m.] Stephan
F2. [1m.] Christoph Ernst, +k.a.Bílá Hora 8.11.1620
http://genealogy.euweb.cz/bohemia/schlick1.html
https://www.geni.com/family-tree/canvas/6000000082733206961
W 1682 roku Adam Zlik jest świadkiem na ślubie Jana Zamarskiego i Anny Ogrodskiej. Ogrodzcy herbu Rogala pochodzili z okolic Rożnowa nad Dunajcem. https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/jacek-bartlomiej-jozef-ogrodzki-h-rogala . Adam Zlik zmarł w Mistrzowicach 2.03.1691 w wieku ok. 70 lat, a więc urodził się w latach 1620-tych, być może w 1623 lub 1624 roku. Jego żona Hedwig Sliczka zmarła w Mistrzowicach w 1712 roku w wieku 66 lat, urodziła się prawdopodobnie koło 1646 roku (mogła być też jego drugą żoną).
Adam Zlik miał syna Georga, który 6 czerwca 1685 poślubił Elżbietę, córkę Pawła Zamarskiego. Oni dziedziczą gospodarstwo, które w 1676 roku Adam Zlik kupił od Pawła Zamarskiego.
1764 r. Jan Zamarski z Gułdowów, syn Andrzeja i Anny z Roików, poślubił Annę, córkę Jerzego Pellara i Ewy z Brodów, katoliczkę z Godziszowa (PMAG, Metryki ślubów, t. 3, s. 121).
W metrykach ślubów z Cierlicka jest jeszcze zapis ślubu 2. września 1696 Jana Zlika z Elżbietą Juranek oraz Paula syna Paula Zlika z Mariną wdowa po Michale Torka, a córką Jana Sowy z Koniakowa koło Mistrzowic. W 1701 roku urodziła się im córka Anna, której chrzest jest w metryce chrztów kościoła Marii-Magdaleny w Cieszynie. Marina Zlik zmarła w Ropicy 4 kwietnia 1738 roku w wieku 60 lat.
Jest też zeskanowany spis należności za wynajem różnych majątków od Komory Cieszyńskiej z roku 1701. Paul Zlick wynajmował duży młyn wodny w Cieszynie. Płacił za to dużą sumę, ale co piąty worek maki mielonej ze zbóż z licznych folwarków Komory dawał mu także duży zysk. W związku z czym synowie i wnukowie obejmowali duże gospodarstwa lub najmowali całe folwarki Komory Cieszyńskiej. Na przykład Jan Zlik osadnik w Ropicy ożenił się 10 października 1735 z Mariną córką Georga Riznera z Ropicy (Roznerowie von Roznow - Wappenbrief z 1559).
(metryka ślubów w Stritezu str. 26. Świadkami ślubu byli Kokotek i Tomanek z Ropicy.
Być może Roznerowie z Rożnowa przybyli do Cieszyna razem z wyżej wymienionymi Ogrodzkimi herbu Rogala.
Nazwisko Rizner wywodzi się od Rosner (Rozner, Rożen) jak np. ślub w metryce Marii Magdaleny w Cieszynie – 1678 Paweł Kołder z Sibicy + Anna Rosner. W 1634 rachmistrz wojskowy Jan Roesner przeznaczyl 25 000 talarow na zaopatrzenie pulkow Schlika i Winischa (kompanie Kurta i Hlawaczki) - „Kronika miasta Cieszyna” - Alojs Kaufman, str. 60,61.
http://bt.kc-cieszyn.pl/upload_files/File/Kaufmann.pdf
Inna pisownia tego samego nazwiska 2.01.1755 (Stritez str.90) ślub Georg Rhisner + Marina c. Andreasa Pindur.
W nazwisku Rosner litera „s” lub „z” jest pisana zamiennie w zależności od piszącego Polaka, Czecha lub Niemca. Niemcy literę pisaną „s” czytają jako „z”.
Oprócz Jana Zlika w Ropicy mieszkał jeszcze jego brat lub kuzyn, którego ślub jest zapisany Terlicku i Stritezu.
- 23.05.1734 (Terlicko str.20) Paul Zlik z Ropicy i Elisabeth córka Georga Kostrzewa z Kotów, wioski koło Ropicy, a świadkami ślubu byli Kondys i Filip.
- 15.06.1734 (Stritez str. 23) Paul Zlik (katolik z Ropicy) + Elisabeth Matlass (Kostrzewa) z Kotów jak wyżej.
Daty chrztów i ślubów zaczerpnięto z internetowego archiwum z Opavy:
http://www.archives.cz/zao/cms/digitalni_archiv/index.html
Należy kliknąć na księgę opisaną "MATRIKY" następnie wpisać czeską wersję nazwy szukanej miejscowości (bez czeskich znaków) oraz wybrać w DATA BAZE czy szukamy metryki, księgi gruntowe lub pisma. Automatycznie ustawione jest na metrykach. Potem kliknąć na szukanie. Jest to żmudna praca, bo metryk są tysiące.
W okolicach Cieszyna jest kilkaset potomków rodziny Slik, Zlik Schlik.
W połowie XVIII wieku w Cisownicy koło Cieszyna pojawia się Jan Schlik z żoną Zuzanną, prawdopodobnie syn Jana Żlika i Mariny Rizner z Ropicy. Ze względu na świadków chrztu prawie wszystkich ich dzieci można przyjąć, że żona Zuzanna była córką Jana Kukuczki i Ewy Nayduk z Simoradza. Brat Zuzanny, Adam urodził się 27.02.1739 w Simoradzu.
Na
Śląsku Cieszyńskim żyje kilkuset potomków Jana Schlika i Zuzanny
Kukuczka. Ich ślub odbył się w Parafii św. Michała Archanioła w
Goleszowie w 1757 roku. Młodzi Schlikowie wynajęli folwark w
Cisownicy.
Kilka lat po ślubie Zuzanny z Janem Schlikiem, cała
rodzina Jana Kukuczki zmieniła nazwisko na krótsze Kukucz, a
wszyscy szwagrowie zaczęli na wzór Schlików z Ropicy i Cisownicy
wynajmować folwarki lub byli zarządcami (dwornikami) szlacheckiego
właściciela wsi.
Rejestr ślubów 1746-1784
https://przodkowiezcieszyna.blogspot.com/2021/04/parafia-sw-marii-magdaleny-w-cieszynie_9.html
Z małżeństwa Jana i Zuzanny Schlik było aż 10 dzieci i wszystkie posiadały własne gospodarstwa (siedlacy) albo wynajmowały folwarki:
1. Paul Schlik ur. ok. 1756 (wolny gospodarz w Kozakowicach) + Marina (córka Jerzego Górniaka z Bobrku) ślub 18 listopada 1777 (świadkami na ślubie byli -Maciej Cywka wójt Simoradza i Filip Kukucz dwornik Simoradza)
Ich dzieci :
- 1.1. Anna Źlik ur. 19.01.1780 + ślub w 1796 z Janem Cichy syn Georga
- 1.2. Zuzanna Źlik ur. 02. 1782
2. Zuzanna Zlik ur. ok. 1757 + Jerzy (syn Michała Krala, młynarza z Ustronia) ślub 12.11.1776 (świadkowie ślubu - Matusz Kukucz z Kisielowa i Adam Cichy z Ustronia) + Jan Zientek, drugi mąż (ślub 1784)
Ich dzieci:
- 2.1. ur. 1780 Anna Kral
- 2.2 ur. 1779 Zuzanna Kral
- 2.3. ur. 1785 Georg Zientek
3. Jerzy Slik ur. 10.02.1761 r. + 1m. Ewa Chwastek z Kozakowic + 2m. 3.11.1787 z Anną c, Jana Buska i Mariny
świadkowie chrztu - Jan Kukucz z Simoradza i Maria żona Jana Żbela. Ich dzieci:
- 3.2. Zuzanna ur. 1784
- 3.3. Jan ur. 1780
- 3.1.Marina Slik ur. 1779 w Goleszowie + Adam Dziekanik z Zamarsk (ślub 14.11.1799).
Dziekanikowie przeprowadzili się do Zamarsk z Ochab, kiedy nowym właścicielem Zamarsk został hrabia Tęczyński w 1718 roku, który po ślubie z córką właściciela Ochab i Zamarsk, Marklowskiego, dostał w posagu wieś Zamarski. Mathej Diekanik z żoną Anną zostali najemcami folwarku w Zamarskach. Tam zaraz następnego roku 16.10.1719 urodziła się im Zuzanna. Na chrzcie świadkami była szwagierka Marina Surkuli z Ochab oraz szlachcianki Charlotta Sobek von Kornic i Charlotta Guretzka von Zebracz.
Ich dzieci:
- - 3.1.1. Zuzanna Dziekanik + Jan Lazar
- - 3.1.2. Jerzy Dziekanik + Zuzanna Płoszek ślub 1830 r.
- - - 3.1.2.1.ich syn Jan Dziekanik + Marina Walczysko slub 1862 r.
- - - - 3.1.2.1.1. ich córka Zuzanna Dziekanik + Paweł Cinciala ślub 1891 w Stonawie.
- - 3.1.3. Jan Dziekanik + Marina Dziadek
- - 3.1.4. Ewa Dziekanik ur. 1812 ślub w 1836 z Adamem s. Georga Hławiczki i Mariny Kożdon
- - - 3.1.4.1. Ich dzieci: Jan, Jerzy, Paweł, Anna, Andrzej, Adam, Marina, Zuzanna, Ewa, Józef.
Wyciąg z metryki ślubu z 14.11.1799 w Goleszowie Adama Dziekanika i Mariny Slik:
„Marina nah Georg Slik tohter” (bład ort.- powinno być : Marina nach Georg Slik Tochter) – pisane gotykiem tzw. Kurrentschrift używany w XIX wieku. Tutaj nazwisko Żlik pisane jest Slik, podobnie jak w oryginalnej pisowni czeskiej Ślik tylko bez czarki na literą „S”. Świadkami ślubu byli Georg Gusnar ze strony Dziekanika i Georg Szczuka ze strony Slika.
Należy zauważyć, że chociaż w XVIII i XIX wieku najczęściej występuje nazwisko Źlik, to w metrykach spotyka się równocześnie Slik i Schlik.
4. Katharina Slik ur. 6.08.1765 + Paweł (syn Adama Wapienika siedlaka z Goleszowa) ślub 13.11.1784 - świadkowie chrztu bliźniaków Kathariny i Andrzeja - Jan Kukucz z Simoradza i Marina żona Jana Zbela z Simoradza, a świadkowie ślubu – Jan Stanieczek i Jan Gibiec obaj z Goleszowa.
Ich dzieci :
- 4.1. Paul (17.10.1793)
- 4.2. Adam (26.12.1795)
- 4.3. Georg 18.02.1792) ślub 1815 z Anną Tintala (siostra dr Andrzeja Cinciały)
Ich córka :
- - 4.3.1. Anna (ur.1832) wyszła w 1858 za Paula Cichego z Goleszowa.
Ich córka :
- - - 4.3.1.1. Zuzanna (ur.1864) wyszła w 1888 za Josefa Widzyka. Ich dzieci - Rudolf (1889), Karol 1891), Anna 1893) Josef (1897).
5. Andrzej Zlik (bliźniak Kathariny Slik) ur. 6.08.1765 + Anna Buzek. Ich synowie:
- 5.1. Andrzej Zlik (ur.1802) (pastor Kosciola EA w Cieszynie), jego syn:
- - 5.1.1. Arnold Źlik (pastor EA w Cieszynie)
- - 5.1.2. Rudolf Źlik + Matylda Kłapsia , ich córka:
- - - 5.1.2.1. Melania Schlick i Leonhard Demel Ritter von Elswehr Dr. Iur. (06.04.1856 - 17.01.1915)
1896-1908, 1913-1915 Bürgermeister - https://www.parlament.gv.at/WWER/PARL/J1848/Demel_2.shtml
Niektóre wątki rodzinne opisane są w książce Edyty Demel-Schmettan, córki Leonarda Demla von Elswehr ostatniego burmistrza całego Cieszyna i Melanii Źlik bratanicy Andrzeja Źlika pastora z Cieszyna.
